Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Wspaniała lekcja, nic tylko czytać, oglądać i, co najważniejsze, korzystać
Ale Bystrej mam niedosyt. Jakaś sesja by się przydała

Ewka pisze: Ale Bystrej mam niedosyt. Jakaś sesja by się przydała

Portrecik!

Portrecik - a wiecie jaka to energiczna baba?

Jedyna nadzieja to pstryknąć jej w zwisie przez kanapę , tak sobie lubi mnie obserwować w kuchni z tej pozycji.

Albo można sobie przyjechać zobaczyć.

Się nie wykręcać! Focić!
Może być Bystra kanapowa, w końcu udowodniła już w swoim krótkim jeszcze życiu, że w lesie to już była i dobrze sobie radziła

No chętnie podskoczymy tylko dajcie znać kiedy.

Kasia z planów nam zwykle nic nie wychodzi więc proponuję jak będzie słonko to się próbować zdzwaniać.

Tak mi się nasunęło i przypomniało pewne wydarzenie dotyczące rozumienia mowy psa. Pomyślałam że to jednak opiszę ...

Kiedyś już pisałam że mamy sąsiada pszczelarza. Pan z którym bardzo szybko znaleźliśmy wspólny język , często wpadał na pogaduchy i kawkę, bardzo lubiany też przez nasze psy. To był sierpień , my jeszcze kończyliśmy płot więc psy na linkach wyprowadzane często na spacer. Pewnego razu sąsiad zamachał a ja poszłam do niego przywitać się z Fiordem. Pies jak zwykle wycałował Pana, wróciliśmy do domu , no i się zaczęło .... W naszym przekonaniu psu odbiło. Całymi dniami sterczał i wypatrywał sąsiada, piszczał, ujadał , próbował się dostać do furtki. Jak go wyprowadzałam na spacer to był jeden kierunek - do sąsiada , a jak mijałam wysokość płotu zapierał się wszystkimi czterema łapami i odmawiał dalszego spaceru. Zachowywał się jak pies który ma za płotem sukę z cieczką a nawet gorzej. Musiałam go wręcz zamykać w domu bo ten jazgot był nie do wytrzymania.

NO co sobie pomyślicie - pies zdurniał doszczętnie. A przynajmniej Ja tak myślałam. Tyle że po paru dniach sąsiad nagle zmarł.
A pies zamilkł ... Ani jednego szczeknięcia

Co mogę powiedzieć ? ON WIEDZIAŁ

a ja ciągle mam wyrzuty że nie zrozumiałam .

Ale historia... smutna, wzruszająca i w pewnej mierze niesamowita. I ta konfrontacja między tym co my jesteśmy w stanie pojąć i rozeznać naszymi zmysłami a tym co oferuje zwierzę...

No smutno, faktycznie...Dokładnie, tak. Zwierzę a zwłaszcza tak empatyczne zwierzę jak pies tyle nam oferuje a my jak głusi i ślepi robimy swoje w przeświadczeniu, że wiemy wszystko lepiej...

Ja pamiętam jak opowiadaliście kiedyś tę historię...
I człowiek faktycznie nie do końca wierzy, póki mu się coś podobnego nie przydarzy. Nam taka dziwna historia wydarzyła się wieki temu jak jeszcze mieliśmy jamnika Amika.
Nad morze jeździliśmy z rodzicami i duuużą grupą rodzinno - znajomą.
Do znajomych z przyczepy na przeciwko przyjechała siostra, osoba po usunięciu czerniaka ale już po tym etapie leczenia. Źle się jednego dnia poczuła i poszła położyć się do przyczepy. Nasz Ami nigdy tam nie chodził, ewentualnie do przedsionka na żebry, ale nigdy nie wskakiwał do przyczepy (my jeszcze w namiocie mieszkaliśmy), tym razem z uporem maniaka wskakiwał do przyczepy, pakował się na łóżko obok i siedział (nawet mam zdjęcie), po prostu. Wyjmowany na zewnątrz w ciągu kilku sekund był z powrotem. Na początku to nawet było zabawne...gdyby nie to, że okazało się, że w nocy kobieta miała atak, została odwieziona do szpitala i okazało się, że przerzuty do mózgu.